Attack on Titan Fic : LevixEren ผ่าพิภพบันทึกฟาโรห์ -I

Attack On Titan Fan fic.: ผ่าพิภพบันทึกฟาโรห์

Pairing: (LevixEren)

Rate: NC-17

Warning: *เนื้อหาทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละครมีตัวตนจริงในการ์ตูนเรื่องผ่าพิภพไททัน แต่เหตุการณ์และสถานที่ทั้งหมดเป็นนามสมมติที่แอบมีเค้าเรื่องจริงปะปนเล็กน้อย!!!!*

Story By: AkeRah , Trendy Blood

………………………………………………………………………………………………..

Chapter :1

 

ท่ามกลางช่วงเวลาเที่ยงตรงอันร้อนระอุ รถฮัมวี่สีขาวขับฝ่าฝุ่นทรายจนฟุ้งตลบไปด้วยความเร็วร่วมร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง หลังจากใช้เวลานั่งแกร่วอยู่ในรถร่วมครึ่งค่อนวันในที่สุดพวกเขาก็เข้าถึงเขตแดนเมืองลักซอร์ แต่จุดหมายปลายทางที่แท้จริงไม่ใช่การมาเที่ยวชมยังเมืองนี้ ที่ๆพวกเขากำลังจะไปเยือนนั้นคือหุบเขาแห่งกษัตริย์ต่างหาก เมื่อราวๆแปดชั่วโมงก่อนขณะที่กำลังหลับสนิทในโรงแรมหรูที่เมืองอเล็กซานเดรีย จู่ๆพ่อของเขาก็โวยวายเข้ามาในห้องนอนกลางดึกปากพร่ำพูดอะไรสักอย่างยืดยาวด้วยความตื่นเต้น สิ่งที่เขาพอจะจับใจความได้นั้นเหมือนกับว่าคณะสำรวจของพ่อจะขุดพบอะไรบางอย่างซึ่งมันน่าทึ่งมาก แต่ถ้าจะให้เดาจริงก็คงไม่พ้นขุดพบสุสานแห่งใหม่อีกแห่งนั่นแหละ

“ลูกรู้รึเปล่า ถ้าสิ่งที่คีธเล่าให้พ่อฟังนั้นเป็นเรื่องจริง การขุดพบสุสานหลุมนี้จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากเชียวนะ”

เอเลนที่เหนื่อยกับการมองฝุ่นที่นอกหน้าต่างรถจนลายตาละสายตาจากบานหน้าต่างหันมาพูดกับชายคนขับเสียงเนือย

“ผมไม่คิดว่ามันจะแปลกตรงไหนเลยนะครับ ชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่าหุบเขากษัตริย์ เป็นที่ฝังพระศพของฟาโรห์และเชื้อพระวงศ์ในยุคราชวงศ์ใหม่ที่สืบทอดกันไม่รู้กี่รุ่นมาแล้ว จะเจอใหม่อีกสักหลุมก็ย่อมเป็นเรื่องธรรมดา”

“ลูกรัก คีธบอกพ่อเองว่าหลุมนี้ที่เราเจอมันสมบูรณ์ยิ่งกว่าสุสานของตุตันคาเมนเสียอีกนะ”

“ถ้าสมบูรณ์แต่ข้างในกลับไม่มีอะไรหลงเหลือให้ศึกษานอกจากพระศพอย่างที่เจอในสุสานของตุตันคาเมนนี่ผมว่ามันก็คงไม่ใช่การค้นพบอะไรที่น่าตื่นเต้นขนาดนั้นหรอกครับ” ถ้อยคำโต้เถียงนั้นถึงกับทำให้ผู้สูงวัยกว่าเถียงไม่ออก

“ทำไมถึงชอบขัดพ่อจริง เจ้าลูกคนนี้”

“ผมก็แค่ทำตามที่พ่อสอน อย่าเชื่ออะไรง่ายๆจนกว่าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเองไงล่ะครับ”

ผู้เป็นพ่อถึงกับต้องยิ้มแห้ง แน่นอนว่าที่เด็กหนุ่มพูดมานั้นก็ไม่ผิดด้วยอาชีพและความชื่นชอบทางโบราณคดีเป็นส่วนตัวนั้นทำให้เขายึดอาชีพอาจารย์มหาวิทยาลัยและศึกษางานทางด้านนี้โดยเฉพาะ ตัวเขานั้นค่อนข้างจะสนใจประวัติศาสตร์ทางอารยธรรมอียิปต์โบราณมากเป็นพิเศษ งานขุดค้นหาหลักฐานทางประวัติศาสตร์ก็เป็นสิ่งที่เขาชอบมากเช่นกัน ชีวิตโดยมากมักจะต้องเดินทางอยู่เสมอและไม่ว่าจะเป็นตั้งแต่เด็กจนถึงเดี๋ยวนี้เจ้าลูกชายตัวดีก็มักจะคอยติดสอยห้อยตามเขาไปด้วยทุกที่ และก็ดูเหมือนว่าเอเลนจะซึมซับและเริ่มสนใจงานด้านนี้ตามเขามากขึ้นเรื่อยๆ

“นั่นสินะ ถ้าไม่ได้ไปเห็นด้วยตัวเองก็คงยังตัดสินอะไรไม่ได้จริงๆนั่นแหละ”

ออกจากตัวเมืองลักซอร์มุ่งไปสู่ฟากตะวันตกของแม่น้ำไนล์ ผ่านหุบเขาสลับซับซ้อนไปอีกหลายลูกก็มาถึง คณะสำรวจตั้งแคมป์พักแรมอยู่ไม่ห่างจากสถานที่ขุดพบไปไกลนัก พวกคนงานแรงงานท้องถิ่นกำลังวุ่นวายกับการขุดดินเปิดอุโมงค์ทางเข้าสุสานกันอยู่ ชายวัยกลางคนหัวล้านเลี่ยนขอบตาดำคล้ำเดินยิ้มร่าตรงมารับทันทีที่พวกเขาไปถึง

“คริช่า นายต้องมาดู นายจะต้องไม่เชื่อแน่ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง”

เด็กหนุ่มปล่อยให้เพื่อนเก่าทั้งสองที่ไม่ได้พบหน้าค่าตากันมานานได้ทักทายกันจนพอใจ เขาจึงได้เอ่ยทักทายขึ้น

“สวัสดีครับลุงคีธ”

“อ้าว เอเลนไม่เจอกันนานนะหลานชาย ได้ข่าวว่าเข้ามหาลัยแล้วนี่นาสาขาโบราณคดีด้วยไม่ใช่เหรอ”

“ก็.......ครับ” เอเลนส่งยิ้มเจื่อน ลุงคีธยังเป็นพวกบ้าน้ำลายไม่เคยเปลี่ยน

“ที่เรียนกับพ่อมาตั้งแต่เด็กจนโตนี่ยังไม่พอใจอีกรึไง”

“คือ ที่ผมสนใจนั้นเป็นอารยธรรมของกรีกโรมันโบราณมากกว่าครับ ก็เลยอยากจะศึกษาเพิ่มเติมเป็นพิเศษ”

คำตอบเรียบๆของเด็กหนุ่มทำให้ผู้สูงวัยทั้งสองถึงกับเงียบ พวกเขาสบตากันแล้วหัวเราะแก้เก้อออกมา”

“เอาน่า จะกรีกโรมันหรืออียิปต์โบราณต่างก็มีเสน่ห์ของมันทั้งนั้น มาเถอะๆ เข้าไปดูข้างในกัน” คีธกล่าวพร้อมกับโอบไหล่สองพ่อลูกเดินเข้าไปยังส่วนพื้นที่พีระมิด

ทางเข้าด้านหน้าถูกกะเทาะออกอย่างสวยงามหินทุกชิ้นไม่มีรอยบิ่นหรือแตกหัก อุโมงค์ทางเข้าเต็มไปด้วยภาพอักษรฮีโรกริฟิกที่ว่ากันว่าเป็นมนต์วิเศษที่เอาไว้นำทางวิญญาณฟาโรห์ไปสู่โลกแห่งความเป็นนิรันดร์ที่เรียกกันว่า คัมภีร์มรณะ แม้จะบอกว่าไม่สนใจ แต่ด้วยความที่คลุกคลีอยู่กับศิลปะพวกนี้มาตั้งแต่เด็กถึงแม้จะไม่อยากรับรู้นักแต่มันก็ซึมซับเข้ามาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ด้านในพีระมิดค่อนข้างมืด คนงานนำทางคนหนึ่งถือคบเพลิงเดินนำหน้าพวกเขา ชายผู้นั้นหันมาใช้ภาษาท้องถิ่นพูดว่า

“ด้านในกำลังวุ่นวายกันใหญ่เพราะยังหาวิธีเปิดไม่ได้”

“เปิดอะไรกันหรือครับ”

“โลงพระศพน่ะสิ ลองใช้ทุกวิธีแล้วก็ยังหาวิธีเปิดไม่ได้สักที ลุงถึงได้เรียกพ่อของหลานมา”

คีธตอบขณะที่พาเอเลนและคริช่าเดินผ่านประตูเข้าสู่ห้องโถงกลาง ชั่วแว่บแรกเอเลนนึกว่าตัวเองจะตาบอดไปเสียแล้ว ผนังสี่ด้านถูกสร้างขึ้นด้วยทองทั้งแผ่น ตัวอักษรฮีโรกริฟฟิกมากมายถูกสลักไว้จนแน่นเอี้ยดแทบไม่มีพื้นที่ว่าง ที่พื้นก็ถูกปูด้วยหินผสมทองสัมฤทธิ์ บนแท่นยกพื้นสูงติดผนังด้านในมีโลงทองคำที่แกะสลักเป็นรูปหน้าคนที่สวมเครื่องทรงกษัตริย์มือทั้งสองข้างถือไม้เท้ากอดไขว้กันไว้บนหน้าอกวางตั้งอยู่ ที่ฐานด้านล่างมีรูปปั้นคนสวมหน้ากากอนูบิสวางตั้งอารักขา รูปปั้นอารักษ์หนึ่งสูงชะลูดร่างกายกำยำแลดูปราดเปรียวคล่องแคล่ว อีกหนึ่งนั้นล่ำสันมัดกล้ามขึ้นเป็นลอนๆแลดูแข็งแกร่ง รูปปั้นทั้งสองถือง้าวปลายแหลมสามง่ามไขว้กันเป็นรูปกากบาทไม่ยินยอมให้ผู้ใดล่วงล้ำเข้าไปถึงโลงพระศพด้านใน

“นี่มัน สุดยอด!!!!” คริช่าถึงกับอ้าปากค้าง

“นี่มันเลอค่ายิ่งกว่าที่ใครเคยพบเสียอีก ไม่ว่าผู้ที่นอนอยู่ในนั้นจะเป็นใครดูจากสุสานที่วิจิตรบรรจงขนาดนี้แล้วบอกได้เลยว่าคนผู้นี้ย่อมไม่ใช่ธรรมดา”

ขณะที่คริช่าและคีธกำลังสุมหัวกันวิจัยโลงพระศพทองคำเอเลนก็ถือโอกาสนี้เดินดูรอบๆ แน่นอนว่าเขาพอจะอ่านอักษรฮีโรกริฟิกได้บ้างแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด เข้าไล่ดูภาพสลักบนผนังทองคำเรื่อยๆเหมือนมันจะบอกเล่าเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับเจ้าของสุสานแห่งนี้

“นักรบ........ผู้เป็น.......ยอด......รัก.......บุตรชาย......ของ....เทพ......แห่งดวงอาทิตย์”

“บุตรชายของเทพแห่งดวงอาทิตย์........ราเมส?”

ในภาษาอียิปต์โบราณ ราเมสแปลว่าบุตรชายของเทพแห่งดวงอาทิตย์ นี่อาจจะเป็นพระนามของฟาโรห์องค์นี้ก็เป็นได้ แต่แน่นอนว่าฟาโรห์ที่ทรงพระนามว่าราเมสย่อมไม่ได้มีเพียงหนึ่งเพราะถ้าจะไล่ตั้งแต่ยุคราชวงศ์ใหม่เป็นต้นมาก็ไม่อาจเดาได้จริงๆว่าที่นอนอยู่อย่างสงบภายในสุสานทองคำแห่งนี้จะเป็นราเมสที่เท่าไหร่กัน ต่อมาเป็นภาพพระราชพิธีศพก่อนที่จะนำมาบรรจุในพีระมิด ในภาพมีคนนับพันคุกเข่าถวายคำนับขบวนพระศพที่ถูกแบกเข้าสู่พีระมิดยักษ์ มีคำบรรยายประกอบภาพนี้สั้นๆ

“โอรสทั้งร้อย ธิดาทั้งห้าสิบร่วมส่งเสด็จ สิริครองราชย์สมบัติหกสิบเจ็ดปี”

เอเลนถึงกับต้องอ่านทวนอีกครั้งเพื่อให้มั่นใจว่าตนไม่ได้เข้าใจผิด

“ผู้ชายที่มีลูกสาวห้าสิบ ลูกชายอีกร้อยคนนี่เป็นคนประเภทไหนกัน” แน่นอนว่าไม่ต้องนับว่าจะมีเมียอีกเท่าไหร่

เอเลนเลิกสนใจภาพสลักบนผนังแต่เดินเข้าไปดูโลงพระศพแทน เด็กหนุ่มลอดผ่านง้าวด้ามยาวที่ไขว้ขวางทางเข้าหน้ายกพื้นเดินเข้าไปสมทบกับคริช่าและคีธ

“เป็นรอยต่อที่แนบสนิทมาก โลงทำจากทองคำล้วนแบบนี้ใช่ว่าจะยกออกได้ง่ายๆ”

“ฉันลองมาหมดแล้ว เหลือก็แต่เอาระเบิดมาลองเปิดดูนี่แหละ”

“อย่าแม้แต่จะคิด!!! ห้ามเด็ดขาดเชียว สุสานที่ล้ำค่าสมบูรณ์เช่นนี้ ใช่ว่าจะขุดเจอกันได้ง่ายๆ” คริช่ารีบทักท้วงเสียงดัง คีธจึงหัวเราะขึ้นดังลั่น

“ก็รู้ไงถึงได้เรียกนายมา”

“ตรงนี้เหมือนจะมีช่องกุญแจอยู่นะครับ” เอเลนที่เดินดูรอบโลงแบบผ่านๆแต่กลับไปสะดุดตากับสลักเล็กๆเข้า

“จริงด้วย ลองหากุญแจผีมาไขดูก่อน”

และแล้วก็ล่วงเลยมาจนมืดค่ำ ทั้งพ่อของเขาและคีธยังคงวุ่นวายกับการพยายามหาทางเปิดโลงพระศพไม่เลิก เอเลนจึงปลีกตัวกลับกระโจมที่พักที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่ขุดสุสานนัก

ในยามดึกบรรยากาศในทะเลทรายลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว ทุกคนที่เหนื่อยจากการทำงานต่างก็กลับกระโจมที่พัก ท่ามกลางบรรยากาศที่มืดสนิทมีเพียงแสงจันทร์และหลอดไฟตะเกียบที่ยังคงส่องแสงเพราะเครื่องปั่นไฟที่ให้แสงสว่างพอมองเห็นได้ ขณะที่กำลังควานหาผ้าห่มขนสัตว์เพราะความหนาว เอเลนพลันเห็นเงาดำร่างหนึ่งเดินผ่านกระโจมไป จากที่ลังเลอยู่พักใหญ่ เด็กหนุ่มตัดสินใจหยิบมีดพกติดมือแอบตามเงาปริศนาไปเงียบๆ ดูจากการแต่งกายด้วยชุดผ้าลินินคลุมยาวแบบนั้นต้องเป็นหนึ่งในคนงานท้องถิ่นแน่ๆ เอเลนแอบเห็นว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปสู่พีระมิดไร้นาม เป็นเรื่องธรรมดาที่ในงานขุดค้นแต่ละครั้งจะเจอสมบัติล้ำค่าและมีบ่อยครั้งที่มันมักจะหายไปโดยไร้ร่องรอยแน่นอนว่าส่วนหนึ่งก็มาจากพวกที่ขุดค้นเองนั่นแหละ ครั้งนี้ก็เช่นกันห้องสุสานที่เต็มไปด้วยทองทั้งห้องแบบนั้นมันก็ย่อมต้องล่อตาล่อใจอยู่มากแน่ๆเพราะฉะนั้นจะปล่อยให้ใครขโมยไปไม่ได้ เพราะสุดท้ายสมบัติทั้งหมดที่ถูกขุดพบจะต้องถูกขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติของชาติอียิปต์เป็นมรดกเพื่อการศึกษาต่อไป

เอเลนตัดสินใจเดินตามเงาชายผู้นั้นเข้าไปเงียบๆทางเดินช่วงแรกค่อนข้างมืดทึม ต้องอาศัยการคลำทางเดินไปจนถึงใจกลางสุสานที่เป็นห้องเก็บพระศพ แสงสีทองวิวับส่องประกายมะรังมะเรืองผ่านช่องประตูหินออกมา

“หยุดนะ!!!” เด็กหนุ่มใช้ภาษาถิ่นตะโกนใส่คนที่กำลังจะเดินผ่านประตูเข้าไป ชายคนงานชาวอียิปต์ร่างใหญ่สะดุ้งแต่เมื่อหันมาพบว่าเป็นเพียงเด็กหนุ่มร่างบางก็ยิ้มเหี้ยม เมื่ออีกฝ่ายประชิดเข้ามาใกล้เอเลนก็ตวัดมีดพกในมือใส่ทันที มีดสั้นถากแขนกรีดเสื้อชายผู้นั้นเป็นทางยาว หยดเลือดกระเซ็นติดมือเรียวมาด้วย ชายคนงานผู้นั้นส่งเสียงร้องลั่นพุ่งเข้าชาร์ต เขาใช้ร่างกระแทกเอเลนจนหงายหลังล้มคว่ำเข้าไปในห้องสุสานกลาง เด็กหนุ่มพลิกตัวหลบฝ่าเท้าที่ไล่เหยียบเป็นพัลวัน เมื่อลุกขึ้นได้ก็รีบตวัดมีดเข้าใส่อีกฝ่ายกลับคว้ามือเขาไว้ได้ทันแล้วชกสวนเข้าที่มุมปากของเด็กหนุ่มเต็มๆ ร่างบางถึงกับล้มกลิ้งมีดสั้นหลุดกระเด็นออกจากมือ ชายคนงานไม่รู้ช้ารีบตามมาซ้ำมือใหญ่บีบรอบลำคอขาวหมายเอาให้ถึงชีวิต ก็รู้ๆกันอยู่ว่าพวกแขกขาวนั้นตัวใหญ่และแรงเยอะแค่ไหน ถ้าไม้ทำอะไรสักอย่างล่ะก็ ตายแน่ๆ!!!!

มือเรียวพยายามคว้าเอามีดพกสุดแขนเอื้อมก่อนที่จะสิ้นแรงลงไป

“เป็นความผิดของแกเองที่ตามเข้ามา” ชายคนงามกล่าวเสียงเหี้ยมขณะที่เอเลนกำลังจะหมดสติ ในตอนนั้นเองเหมือนจะได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆเดินใกล้เข้ามา ชายคนงานส่งเสียงร้องลั่นเหมือนเจออะไรสักอย่างที่น่าหวาดกลัวมากๆ เขาปล่อยมือออกจากเอเลนแล้วรีบวิ่งเตลิดออกทางหน้าประตู แต่ก่อนที่จะวิ่งออกไปพ้นประตูหินพลันปิดเองอัตโนมัติ ในตอนนั้นเอเลนพลันได้เห็น หนึ่งในรูปปั้นอารักษ์อนูบิสร่างสูงเดินตรงปรี่เข้าหาผู้ชายคนนั้นพลางควงง้าวในมือเป็นวงจนเกิดเสียงดังขวั่บๆก่อนที่ปลายสามง่ามจะหยุดห่างจากจมูกชายผู้นั้นไม่กี่เซ็น ร่างอนูบิสเปล่งเสียงคำรามดดังก้อง เสียงสะท้อนซ้ำไปมาไม่หยุดจนเอเลนต้องปิดหูไว้ เหมือนกับมันพูดอะไรบางอย่าง

ผู้บุกรุกจักถูกทำลาย............

หากว่าได้ยินไม่ผิดไปหรอกนะ

ชายคนงานก้มลงกราบแทบเท้าขณะที่เปล่งเสียงภาษาโบราณที่เขาฟังไม่ออก เอเลนคิดว่ามันคงเป็นบทสวดอะไรบางอย่าง

ผู้บุกรุกจักถูกทำลาย!!!!

รูปปั้นอนูบิสตะโกนขึ้นอีกครั้งแล้วจึงตวัดง้าว ฟันฉับบั่นคอชายผู้นั้นหลุดจากบ่ากลิ้งหลุนๆไปตามพื้น เอเลนที่เกือบจะหลุดเสียงหวีดร้องรีบอุดปากตัวเองไว้ไม่อยากให้รูปปั้นตนนั้นรู้ตัวว่าเขายังคงอยู่ที่นี่ เพราะถ้าหากมันมองว่าชายผู้นั้นเป็นผู้บุกรุกแล้วเขาที่แอบตามมาถึงจะมาเพื่อห้ามก็เถอะย่อมต้องตกเป็นผู้บุกรุกเช่นกัน ทันใดนั้นรูปปั้นอนูบิสร่างสูงพลันหันมาสบตากับเขา นัยน์ตาสีเหลืองทองภายใต้หน้ากากสุนัขวาวโรจน์ดูน่าเกรงขาม มันย่างเท้าเข้ามาใกล้ขณะที่เอเลนเริ่มถอยห่างจวบจนชิดผนัง เมื่อหยุดห่างจากเขาไม่ถึงสองก้าวรูปปั้นอนูบิสตนนั้นพลันคุกเข่าลงแดงท่าทีเคารพนบนอบ เอเลนสังเกตเห็นว่ามืออีกข้างที่ว่างจากการถือง้าวเหมือนจะกำอะไรบางอย่างเอาไว้ เมื่อรูปปั้นตนนั้นแบมือออกพร้อมกับยื่นมาตรงหน้าเอเลนจึงได้เห็นชัดๆ มันคือสร้อยทองเส้นเล็กตีเป็นเส้นบางๆมีจี้รูปกุญแจทองห้อยอยู่ รูปปั้นอนูบิสยังคงคุกเข่านิ่งไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหน

“คุณ........ให้ผมเหรอ” เอเลนเอ่ยถามเสียงเบา แต่รูปปั้นยังคงนั่งคุกเข่าก้มหน้านิ่งเฉย หรือจะคืนสภาพเป็นรูปปั้นไปเสียแล้ว

“ผม ไม่เอาได้มั้ย ผมไม่อยากได้” เมื่อจบประโยครูปปั้นอนูบิสพลันเงยหน้าตวัดดวงตาสีทองวาวโรจน์จ้องมองเขาทันที เอเลนรีบคว้าสร้อยเส้นนั้นไว้ด้วยความตกใจ

“โอเค ผมรับไว้แล้วนะ” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงสั่น ถึงจะไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรแต่ก็ขอเก็บไว้ก่อนล่ะ

รูปปั้นอนูบิสพลันหยัดกายยืนขึ้นแล้วเดินเข้าประจำที่หน้ายกพื้นบัลลังก์หีบศพ แต่บัดนี้รูปปั้นซ้ายขวาไม่ได้อยู่ในท่าทีอารักขาปกป้องเหมือนอย่างที่เห็นเช่นเมื่อกลางวันอีกแล้ว รูปปั้นทั้งสองกลับคุกเข่าลงกับพื้นด้วยท่าทีนบนอบเปิดช่องว่างให้เอเลนเดินผ่านเข้าไป

“ผมเข้าไปได้จริงๆนะ” เอเลนเอ่ยถามซ้ำอย่างหวาดๆขณะที่ลองเหยียบขึ้นขั้นบันไดเตี้ยไปทีละขั้นจนกระทั่งถึงโลงพระศพ

เอายังไงดีล่ะ...........

จู่ๆรูปปั้นอารักษ์ก็เปิดทางให้เขาเข้ามา แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเพื่ออะไรอยู่ดี มือขวาที่กำสร้อยกุญแจเอาไว้ถึงกับเปียกชุ่ม

กุญแจ?.......เดี๋ยวสิ........กุญแจ กับโลงพระศพนี่หรือจะมีความเกี่ยวข้องกัน

เอเลนมองสลักกุญแจข้างโลงพระศพสลับกับลูกกุญแจในมืออย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจเสียบกุญแจดอกนั้นเข้าไปในรูแล้วหมุน

คลิ๊ก!!!

เสียงกลไกกุญแจสะเดาะออกเบาๆเอเลนถึงกับลืมหายใจไปด้วยความลุ้น มือเรียวยกเปิดฝาโลงทองคำขึ้นด้วยความประหลาดใจ ทำไมถึงได้เบาได้ขนาดนี้ ภายในมีร่างมัมมี่สองร่างสูงยาวต่างกันแต่ถูกจัดวางไว้เคียงข้างกันในโลงเดียว

ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีการฝังศพร่วมโลงกัน......

เอเลนสังเกตเห็นกระดาษปาปิรุสแผ่นหนึ่งที่ถูกศพมัมมี่ศพหนึ่งกำไว้ เด็กหนุ่มพยายามจะดึงมันออกแต่กลับพบว่ามันติดแน่นหากเสี่ยงออกแรงมากกว่านี้ต้องขาดแน่ๆ

“เอาไว้ให้พ่อกับลุงคีธพิจารณาทีหลังก็แล้วกัน”

เอเลนละความสนใจจากม้วนกระดาษปริศนาแล้วเริ่มสนใจภาพสลักอักษรในโลงแทน เด็กหนุ่มอ่านออกเสียงภาพอักษรที่ถูกสลักไว้บนหัวโลงช้าๆ

ข้าฯ ไม่ได้ทำให้ใครเจ็บปวด
ข้าฯ ไม่ได้ทำให้คนหิวโหย
ข้าฯ ไม่ได้ทำให้ใครหลั่งน้ำตา
ข้าฯ ไม่ได้ทำให้คนตาย
ข้าฯ ไม่ได้ทำให้คนต้องทุกข์ทรมาน........นามข้านั้นคือ ราเมส

ฉับพลันแสงสีทองเจิดจ้าส่องสว่างออกมาจากโลงจนเอเลนต้องปิดตาไว้ เมื่อลืมตาขึ้นเด็กหนุ่มพลันต้องแปลกใจ ที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ห้องสุสานทองคำอีกแล้ว สถานที่แห่งนี้เป็นลานหินเปิดล้อมรอบด้วยผ้าม่านสีขาวบางปิดซ้อนเป็นชั้นๆไว้ทั้งสี่ทิศ ที่ผนังด้านบนมีรางขนาดใหญ่ที่เอาไว้ใช้รองรับน้ำต่อทอดยาวจากด้านนอกตรงเข้าไปถึงห้องส่วนใน เอเลนตัดสินใจเดินผ่านม่านสีขาวเข้าไปสู่ห้องภายในชั้นแล้วชั้นเล่า เสียงน้ำไหลเริ่มดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ก่อนที่จะโผล่พ้นม่านชั้นสุดท้ายออกไปเหมือนจะมองเห็นร่างของใครบางคนอยู่ในสระน้ำขนาดใหญ่นั้นรางๆเอเลนรีบหยุดฝีเท้าทันที แต่ดูเหมือนจะสายไปเพราะอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วเช่นกัน

“นั่นใคร!!!” เสียงทุ้มส่งภาษาอียิปต์โบราณดังกังวานทรงอำนาจดังสะท้อนไปทั่วทั้งห้องอาบน้ำขนาดใหญ่ เอเลนรีบหดตัวนั่งคุดคู้ลงกับพื้นปิดปากเงียบกริบ

“ข้าถามว่านั่นใคร!!!” เสียงตวาดดังขึ้นอีกรอบดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้น เจ้าของเสียงที่ดูจะไม่พอใจเอามากๆปีนขึ้นจากสระน้ำย่างสามขุมเข้ามาใกล้พร้อมกับหยิบดาบเล่มยาวคล้ายกริชติดมือมาด้วย

ทำไงดี!!!!!

เด็กหนุ่มถึงกับหาทางไปไม่ถูก พอคิดจะวิ่งย้อนกลับไปทางเดิมแต่อีกฝ่ายก็ถึงตัวเขาแล้ว มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อแขนเรียวแล้วตรึงไว้มือบางอีกข้างที่ว่างรีบคว้าผ่าม่านสีขาวไว้ช่วงที่จะล้มลงก็พลันฉุดผ้าม่านหลุดติดมือมาเป็นยวง คบไฟที่ตั้งอยู่ใกล้ๆล้มลงระเนระนาด เอเลนที่ถูกกองผ้าม่านหล่นทับจนแทบจะพันไปทั้งตัวเงยหน้ามองชายหนุ่มร่างใหญ่ผิวกายขาวผ่องเหลือบทองแลดูเปล่งประกายที่ยืนเปลือยอยู่ต่อหน้าเขา ใบหน้าหล่อเหลาแลดูเฉยชา นัยน์ตาเฉียบคมที่ถูกกรีดด้วยสีดำเข้มยิ่งขับให้ชายหนุ่มผู้นี้ดูคมเข้มดุดันยิ่งขึ้น ร่างกายเปล่าเปลือยและมัดกล้ามงดงามพราวระยับไปด้วยหยดน้ำ เอเลนไม่กล้าตวัดตามองไปยังส่วนสงวนที่มันดันลอยอยู่เบื้องหน้าเขาเต็มๆ เด็กหนุ่มเลือกที่จะเชิดหน้ามองสบสายตากับชายหนุ่มปริศนาผู้นี้ตรงๆ และก็เหมือนจะเพิ่งได้รู้ว่าคิดผิด เขาพลันค้นพบว่ามีมนต์เสน่ห์ดึงดูดบางอย่างฉายชัดออกมาจากดวงตาคมคู่นี้

“ฝ่าบาท!!! เกิดอะไรขึ้นพะยะค่ะ” ด้านนอกเหมือนจะมีเสียงเอะอะใกล้เข้ามา

“ไม่มีอะไร ไม่ต้องเข้ามา ทุกอย่างปกติดี” ชายหนุ่มร่างกำยำผู้นี้หันไปเอ่ยกับคนกลุ่มใหญ่ที่กำลังจะกรูกันเข้ามาอยู่รอมร่อ

“ถอยออกไปให้หมด”

“พะยะค่ะ”

เหมือนจะได้ยินเสียงปิดประตูดังแว่วมา ชายหนุ่มปริศนาเชยคางมนถามเด็กหน้าแปลกหน้าเสียงเบา

“เข้ามาถึงที่นี่ได้อย่างไร”

“ผม....ผมไม่แน่ใจ” เขามองสบตากับเอเลนนิ่งเหมือนกำลังพยายามจับโกหกให้ได้ เอเลนจึงส่งยิ้มหวานพยายามแสดงความบริสุทธิ์ใจเต็มที่

“รู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร”

“ไม่ทราบครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยตอบเสียงสั่น เมื่อมองสบดวงตาคมคู่นี้นานๆร่างกายมันพาลจะหมดเรี่ยวแรงชอบกล

“เจ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนั้นหรือ”

“ขอโทษจริงๆครับ”

“ถ้าเช่นนั้น ข้าจะถามคำถามง่ายๆ เจ้าเป็นใคร”

“ผมชื่อ........เอ......เลน”

ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความร้อนจากไอน้ำร้อนหรือความเปล่งประกายของชายหนุ่มผู้นี้กันแน่ที่ทำให้เขารู้สึกตาพร่ามัวเบลอๆแปลกๆ เอเลนหมดสติลงก่อนที่จะทันได้คุยกันจนรู้เรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่

TBC.

โปรเจคต์ลับร่วมกันกับน้องสาว Trendy Blood ที่อยู่ดีๆก็ชวนกันเปิดไหร่วม (มีพื้นที่ให้ดองเยอะค่ะงานนี้) คุยกันไปกันมาสรุปว่าธีมมนตราสิเน่หาไอยคุปต์นี่แหละ ไม่ค่อยเห็นฟิคคู่นี้แนวๆนี้เลย พาร์ทนี้เป็นส่วนของพี่ค่ะ และตอนนี้ก็โยนระเบิดไปให้น้อง Trendy Blood แล้วด้วย....ลุ้นม้ากกกกกกก อร๊ายยยยยย ตื่นเต้น ฝากติดตามอีกเรื่องค่ะ โปรเจคต์พลีชีพ ถ้าล่มงานนี้โดนสับเละทั้งคู่ ฮา!!!!!