Attack On Titan Fan fic.: ผ่าพิภพบันทึกฟาโรห์
Pairing: (LevixEren)
Rate: NC-17
Warning: *เนื้อหาทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ตัวละครมีตัวตนจริงในการ์ตูนเรื่องผ่าพิภพไททัน แต่เหตุการณ์และสถานที่ทั้งหมดเป็นนามสมมติที่แอบมีเค้าเรื่องจริงปะปนเล็กน้อย!!!!*
Story By: AkeRah , Trendy Blood
………………………………………………………………………………………………..
Chapter 10:
เหล่าทหารไพร่พลขององค์ฟาโรห์ต่างกระจายกำลังตามพื้นที่ในส่วนต่างๆของเมืองเพื่อตรวจตราความเรียบร้อย
และดูแลช่วยเหลือชาวเมืองที่ลำบากให้ไปรับของบริจาคที่ทางฟาโรห์จัดสรรพระราชทานให้
ชายหนุ่มร่างสูงผมสีน้ำตาลอ่อนมองผ่านหน้าต่างสำรวจบ้านเมืองที่ตอนนี้เหมือนทุกคนจะมีใบหน้ายิ้มแย้มกว่าเมื่อวันที่กองทัพบุกเข้ามาอยู่มาก
ใบหน้าหล่อเหลายิ้มพรายอย่างรู้สึกสนุกก่อนจะจัดการปิดหน้าต่างและลงกลอนอย่างแน่นหนา
เพราะการกระจายกำลังตรวจตราทำให้มีเหล่าทหารเดินในเมืองอย่างขวักไขว่
แต่ก็เพราะอย่างนั้นเขาที่แฝงมาเป็นทหารของฟาโรห์จึงเดินไปไหนต่อไหนได้อย่างง่ายดาย
อีกทั้งการผลัดเวรตรวจตราจึงทำให้เขาใช้ช่วงเวลาพักผ่อนในการลอบออกมาติดต่อกับเหล่าองครักษ์ที่เตรียมพร้อมรออยู่แล้ว
ในห้องสี่เหลี่ยมแจนจุดตะเกียงสีทองให้สว่างไสว
เหล่าทหารคนสนิทที่คุ้นหน้าตาซึ่งแฝงตัวมาเป็นพ่อค้าเนื่องจากมีคำสั่งให้หาเสบียงเพิ่มเติมจากองค์ฟาโรห์
จึงทำให้โคนี่แฝงตัวเป็นพ่อค้าเข้ามาได้อย่างไม่ยากเย็น
“ดูเหมือนชุดทหารเลวจะเหมาะกับท่านไม่ใช่น้อยนะเจ้าชาย”
โคนี่ในชุดพ่อค้าพร้อมตะกร้าที่มีพืชผลการเกษตรมากมายมองเจ้าชายของตนพลางหัวเราะอย่างไม่นึกเกรง
“ตำแหน่งองครักษ์ข้าจะว่างหนึ่งตำแหน่งนะมาร์โก
เพราะดูเหมือนจะมีคนอยากไปเป็นพ่อค้าขายผักมากกว่า” แจนยิ้มเย็นพลางส่งสายตาหาเรื่องใส่องครักษ์คนสนิทที่พยายามกลืนก้อนหัวเราะของตนลงไปจนแทบจุก
มาร์โกมองทั้งสองสลับไปมาพลางส่ายหน้าอย่างรู้สึกปลงๆ
โคนี่ที่พยายามอย่างขีดสุดกับการกลั้นหัวเราะเพราะเกรงว่าจะตกงาน
เมื่อควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้แล้วจึงตีสีหน้าจริงจัง
“แล้วตกลงท่านลอบเข้ามาเช่นนี้ได้ความว่าอย่างไรบ้างเจ้าชาย?”
“ฟาโรห์แห่งอียิปต์นับว่าน่าสนใจไม่เลว
อีกทั้งความปรีชาสามารถและกองกำลังทหารนั้นเรียกได้ว่ายิ่งใหญ่จนน่าเกรงขาม”
หลายวันที่เขาได้เข้ามาสืบเรื่องราวเกี่ยวกับราเมส
ยิ่งได้เห็นถึงความสามารถของฟาโรห์หนุ่มที่แม้แต่ตัวเขาเองซึ่งเป็นคนไม่ยอมรับใครง่ายๆ
ยังรู้สึกชื่นชมกับแนวทางการปกครองของฟาโรห์ผู้นี้
นับว่าเป็นการเสียเวลาที่คุ้มค่า
“ถ้าคนอย่างท่านเอ่ยปากขนาดนี้
ดูจะไม่ธรรมดา ว่าแต่ตกลงข่าวลือเรื่องอวตารแห่งราเป็นอย่างไรบ้าง?” โคนี่ถามอย่างสนใจ
เพราะภารกิจหลักของการแอบลอบเข้ามาในครั้งนี้เพื่อค้นหาความจริงเกี่ยวกับร่างอวตารแห่งอียิปต์ที่จุติ
เจ้าชายหนุ่มทำท่าครุ่นคิดสักครู่
“ข้าได้เจอร่างอวตารที่ว่าแล้วเพียงแต่....”
ท่าทางที่ครุ่นคิดของแจนยิ่งทำให้โคนี่ยิ่งอยากรู้ความ
เจ้าตัวจึงเขยิบมาใกล้จนเจ้าชายหนุ่มต้องใช้ฝ่าเท้ายันให้กลับไปนั่งที่เดิม
“เพียงแต่อะไรเล่า ท่านก็บอกข้ามาเสียทีสิขอรับ”
“เพียงแต่ดูไม่ต่างจากบุคคลธรรมดาทั่วไปน่ะขอรับ”
เป็นมาร์โกที่เอ่ยตอบข้อสงสัยให้คนอยากรู้
“ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปได้ว่าเรื่องอวตารแห่งราอาจเป็นเพียงแค่เรื่องปั้นแต่ง
แล้วหาบุคคลที่ตรงตามจารึกมาสวมบทบาท” โคนี่วิเคราะห์และสรุปความตามที่เข้าใจ
มาร์โกพยักหน้ารับ ยิ่งทำให้โคนี่กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
“โธ่เอ๊ย ที่แท้เจ้าฟาโรห์นั่นก็เกรงฮิตไตน์ของเราจนต้องปล่อยข่าวลืมข่มขวัญแบบนี้
ช่างน่าขันนัก”
แต่ก่อนที่โคนี่จะได้หัวเราะ
นัยน์ตาสีเปลือกไม้จ้องมองมาด้วยความจริงใจก่อนจะส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธสิ่งที่องครักษ์คนสนิทคิด
“ข้าว่าบุรุษเฉกเช่นฟาโรห์รีไวไม่ทำสิ่งที่หลอกลวงเพียงเพื่อการณ์นั้นแน่
บางทีอาจจะมีอะไรที่มากกว่านั้นจึงได้ยกย่องเด็กหนุ่มธรรมดาผู้หนึ่งเป็นอวตารแห่งเทพ....
หรือไม่....”
“เด็กหนุ่มผู้นั้นก็คือร่างอวตารแห่งเทพราตัวจริง”
สีหน้าที่จริงจังขององค์ชายแจนและมาร์โกย้ำเป็นอย่างดีว่าเรื่องที่เขาได้ยินไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
แต่ถ้าร่างอวตารนั้นเป็นภาชนะแห่งราจริง
แล้วเหตุใดถึงยังคงนิ่งเฉยไม่แสดงถึงเจตจำนงค์แห่งการอวตารลงมายังอียิปต์แม้แต่น้อย
“เรื่องนั้นคงต้องพักไว้ก่อน ตอนนี้มีเรื่องที่เราต้องรีบทำมากกว่าเรื่องของร่างอวตารอยู่นะขอรับเจ้าชาย”
มาร์โกย้ำเตือนชายหนุ่มที่ยังคงครุ่นคิดถึงร่างอวตาร
ชายหนุ่มผมดำหน้าตกกระมองไปยังองครักษ์คนสนิทของเจ้าชายอีกครั้ง
“ที่ข้าเรียกเจ้ามาก็เพราะว่าคงถึงเวลาที่ข้ากับมาร์โกต้องกลับไปยังฮิตไตน์เสียที
เพราะดูเหมือนว่านอกจากข้าจะจับตามองทางนี้แล้ว
ตัวข้าและมาร์โกเองก็ถูกอีกฝ่ายจับตามองไม่ต่างกัน”
โคนี่เบะปากทันทีที่ได้ยิน ก็คิดอยู่แล้วว่าคนอย่างองค์ชายแจนลอบไปเป็นคนสวนและทหารต๊อกต๋อยแบบนี้คงไม่พ้นโดนจับได้
แต่อยู่มาได้หลายวันขนาดนี้ก็นับว่าเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากแล้ว
“ตกลงท่านจะตัดใจเรื่องร่างอวตารแล้วงั้นเหรอเจ้าชาย?”
เห็นสนใจซะขนาดนั้นนึกว่าจะจับยัดใส่กระสอบลากกลับฮิตไตน์ด้วยเสียแล้ว
องค์ชายหนุ่มฉายแววตาเป็นประกายพลางยกยิ้มมุมปาก
“อย่าห่วงไปเลยสหาย
ข้ากลับไปครั้งนี้เพื่อเตรียมตัวสำหรับต้อนรับร่างอวตารที่จะไปเยือนยังดินแดนเราในคราหน้าต่างหากล่ะ”
เคร้ง เคร้ง
เสียงเหล็กกระทบกันดังระงม เหล่าองครักษ์คนสนิท
ไรเนอร์และเบลทรูธต่างจ้องมองเด็กหนุ่มร่างโปร่งทั้งสองผลัดการรุกและตั้งรับการโจมตีของอีกฝ่าย
แม้จะเป็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันและตัวพอๆกัน แต่ดูเหมือนผู้ใหญ่กำลังแกล้งเด็กมากกว่าเพราะในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทักษะการใช้ดาบเอาเสียเลย
โครม!
เป็นไปตามคาดเมื่อร่างโปร่งผมสีน้ำตาลหงายหลังล้มลงไปโดยมีเด็กหนุ่มผมสีอ่อนตวัดดาบจ่อเข้าที่ลำคอ
“ฉันแพ้นายรอบที่23แล้วเบเซท”
เอเลนหอบหายใจแรงพลางยกสองมือยอมแพ้เด็กหนุ่มตรงหน้า จะว่าก็ว่าเถอะตัวเขาที่เพิ่งฝึกดาบได้สองวันจะไปสู้กับคนที่ฝึกมาสิบปีได้อย่างไรกัน
เบเซทช่วยดึงร่างอีกคนขึ้นก่อนจะก้มหัวคำนับราวกับขออภัย
“ขอโทษด้วยเอเลน
แต่ท่านพ่อมีรับสั่งให้ฝึกดาบให้เจ้าได้ใช้ยามฉุกเฉิน
เพราะตอนนี้แม้ทุกอย่างจะดูเรียบร้อยแต่ใช่ว่าจะไม่มีคลื่นใต้น้ำ
ถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาจริงๆเจ้าจะได้ปกป้องตัวเองได้บ้าง” เบเซทอธิบายพลางหยิบดาบที่หล่นจากมือเอเลนยื่นให้เจ้าตัวอีกครั้ง
เอเลนมองดาบในมืออย่างไม่สบอารมณ์
ไม่คิดเลยว่าคนอย่างเขาจะต้องมาฝึกดาบอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้
ถึงแม้ว่าตอนเด็กๆจะโดนเจ้าพ่อบ้านั่นจับไปฝึกศิลปะการต่อสู้บ้างก็เถอะ.........
จริงสิ....การต่อสู้ไม่จำเป็นต้องใช้ดาบอย่างเดียวเสียหน่อย!
คิดได้แบบนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏบนใบหน้ามนทันที
เด็กหนุ่มโยนดาบทิ้งก่อนจะขยับคอและไหล่เพื่อคลายกล้ามเนื้อ
“เอเลนข้ารู้ว่าท่านไม่ชอบแต่ก็ต้องทนนะขอรับ” เบเซทมองดาบที่ถูกทิ้งพลางส่งสายตาตำหนิให้กับร่างอวตารตรงหน้า
“ถ้าเป็นดาบฉันอาจสู้นายไม่ได้
แต่การต่อสู้มือเปล่าตัวต่อตัวฉันอาจสูสีกับนายนะ”
ว่าพลางแยกขาทั้งสองข้างออกแล้วยกแขนเพื่อตั้งรับ
เบเซธขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าก่อนจะยิ้มกริ่มเข้าใจในความหมายของการตั้งท่าเตรียมรับ
เด็กหนุ่มไม่รอช้าโยนดาบทิ้งเช่นเดียวกันก่อนจะตั้งท่าตั้งรับไม่ต่างกัน
“การต่อสู้ประชิดตัวข้าเองก็เรียนรู้มาไม่น้อยนะขอรับท่านเอเลน”
นัยน์ตาสีอร่ามส่องประกายกล้าก่อนจะกวักมือเรียกเชื้อเชิญอีกฝ่ายให้บุกเข้ามา
มาดูกันหน่อยว่าการต่อสู้ที่ร่ำเรียนมาทั้งคาราเต้ เทควันโด บูชิโด กังฟู
หรือแม้แต่มวยไทย
ที่เจ้าพ่อบ้าให้เขาร่ำเรียนมาตั้งแต่5ขวบเพราะบอกว่าจะได้เติบโตแข็งแกร่งสมเป็นลูกผู้ชายจะมีประโยชน์ขนาดไหน....
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีท่าทางมั่นใจจากที่จะออมแรงเบเซทจึงกระโจนพุ่งเข้าใส่พร้อมทั้งกระโดดเตะหมายเข้าที่ลำตัวของเอเลน
แต่เด็กหนุ่มก็หลบได้ทันท่วงทีทั้งยังปัดขาที่เตะเข้ามาออกไปด้านข้างจนเบเซทเสียหลัก
เบเซทใช้มือยันกับพื้นก่อนจะตีลังกากลับขึ้นมานั่งชันเข่ามองอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกชื่นชม
เช่นเดียวกับเอเลนที่มองอีกคนด้วยสายตายียวน ดูเหมือนการทนเรียนศิลปะการต่อสู้แต่ละอย่างอย่างละนิดอย่างล่ะหน่อยของเขาจะเห็นประโยชน์บ้างแล้ว
เพราะเขาสามารถอ่านการโจมตีและเห็นการเคลื่อนไหวของเบเซทได้
แบบนี้ค่อยทำให้รู้สึกว่าน่าสนุกขึ้นมาหน่อย
เบเซทพุ่งเข้าหาร่างอวตารอีกครั้งสองมือของเจ้าชายหนุ่มวาดลวดลายกระหน่ำโจมตีเอเลนด้วยความรวดเร็ว
แต่เอเลนยังคงปัดฝ่ามือที่เข้ามาโจมตีได้ทุกท่วงท่า
ไรเนอร์และเบลทรูธที่เฝ้าดูทั้งสองตั้งแต่ต้นต่างตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
จากที่การต่อสู้ด้วยดาบนั้นดูเหมือนเบเซทจะเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก
แต่การต่อสู้ด้วยมือเปล่านับว่าสูสีไม่น้อย
“เป็นการต่อสู้ที่น่าดูชมนัก
แบบนี้ค่อยสูสีหน่อยว่าไหมไรเนอร์”
เบลทรูธชื่นชมกับเทคนิคการต่อสู้ของร่างโปร่งที่สามารถรับมือกับเบเซทได้
อีกทั้งเบเซทเรียกได้ว่าเป็นศิษย์เอกของครูในแขนงต่างๆทั้งทางต่อสู้และการวางแผน
อีกทั้งในเด็กรุ่นเดียวกันนั้นเบนเซทถือได้ว่ามีฝีมือดาบที่ไม่เป็นรองรวมทั้งเรื่องการต่อสู้มือเปล่าก็เช่นกัน
ยิ่งเห็นว่าเอเลนที่ฝีมือดาบไม่เอาไหน
แต่กลับสามารถรับการต่อสู้ด้วยมือเปล่าของเบเซทได้แบบนี้นับว่าฝีมือนั้นดีไม่ใช่น้อย
“อ่อนหัดไปนักท่านราชองครักษ์เบลทรูธ”
เบลทรูทเลิ่กคิ้วมองไรเนอร์อย่างแปลกใจ
ไรเนอร์ยิ้มกริ่มอีกทั้งแววตาเป็นประกายชมชอบเมื่อมองท่วงท่าการต่อสู้ตรงหน้า
“เจ้าสังเกตดูดีๆ
เจ้าจะเห็นว่าแท้จริงแล้วมีผู้ที่เป็นต่ออยู่ในขณะนี้ อีกทั้งยังหยอกเล่นเสียด้วยซ้ำ”
เบลทรูธตวัดหันมองการต่อสู้ตรงหน้าอีกครั้ง
เป็นจริงดั่งที่ไรเนอร์ว่าเพราะเอเลนยังคงมีท่าทางสบายๆกับการหลบหลีกไปมา
อีกทั้งถ้าสังเกตดูดีๆจะเหมือนว่าเจ้าตัวจะเร็วกว่าเบเซทเสียอีก
จุดนี้เบเซทที่เป็นคู่ต่อสู้คงเริ่มสังเกตเห็นเช่นกัน
สีหน้าที่เหมือนทีเล่นทีจริงในคราแรกตอนนี้จึงได้จริงจังอย่างดุดัน
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามโจมตีอย่างไม่ลดละ
เอเลนจึงเลิกที่จะหลบหลีกไปมา
ร่างโปร่งปัดแขนที่เข้ามาโจมตีอีกครั้งก่อนจะตวัดหันตัวใช้ศอกกระทุ้งเข้าที่ลำตัวของเบเซทแล้วคว้าไหล่ของเจ้าชายหนุ่มกดลงกับพื้นทรายเบื้องล่าง
เอเลนและเบเซทต่างมองสบตากันและกัน ลมหายใจหอบเข้าออกหนักหน่วงด้วยความร้อนของอุณหภูมิร่างกายจากการฝึกซ้อมมาเป็นระยะเวลานาน
ใบหน้าของเด็กหนุ่มทั้งสองต่างยิ้มให้กันก่อนจะหัวเราะออกมาดังลั่น
“ ฮ่า ฮ่า ในที่สุดก็เป็น 1 ต่อ 23 แล้วนะเพื่อน”
ว่าพลางดึงอีกคนขึ้นมาพร้อมทั้งล็อคคออีกฝ่าย
“ท่านจงใจหลอกข้าใช่ไหมขอรับเอเลน
ท่านแสร้างเป็นไม่เก่งดาบให้ข้าตายใจ” เบเซทเขม่นมองอีกฝ่ายราวกับจับผิด
แต่นั้นยิ่งทำให้เอเลนหัวเราะดังกว่าเดิม
“เปล่าเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจับดาบจะไปสู้นายได้ไงกัน
แต่ถ้าเป็นการต่อสู้มือเปล่าแบบนี้ฉันก็ได้เรียนมาบ้างเหมือนกันล่ะนะ”
“การต่อสู้ของท่านแปลกตานัก จะเรียกว่าหลากหลายก็ได้กระมัง
ถึงจะดูสะเปะสะปะมั่วซั่วไปบ้างแต่ฝีมือท่านข้าต้องยอมรับ”
เอเลนแทบจะล้มไม่เป็นท่าเมื่อโดนหาว่าการต่อสู้ประชิดตัวของเขานั่นดูมั่วซั่ว
จะไม่ให้เป็นอย่างนั้นได้อย่างไรก็ในเมื่อเขาเรียนแต่ละอย่างมาก็มีทั้งแตกต่างกันบ้างคล้ายกันบ้าง
แล้วต้องมาใช้กับการต่อสู้ที่ไมได้มีกฎข้อบังคับแบบนี้เขานึกท่าไหนของแขนงไหนออกมาได้ก็งัดเอาออกมใช้ทั้งหมดนั้นแหละ
“เขาเรียกว่าเป็นการต่อสู้ของเทพไงล่ะเบเซท
ถ้ามีโอกาสไว้ฉันจะสอนนายนะแลกกับลดชั่วโมงการฝึกดาบของฉันลงเป็นไง?”
จากที่ลองมาได้สองวันบอกตามตรงเขาไม่รู้สึกพิสมัยกับไอเจ้าโลหะมีคมนี่เท่าไร
ทั้งหนักทั้งอันตราย ถ้าอยู่ๆเขาพลาดไปโดนคนรอบข้างนี่มีสิทธิ์เลือดตกยางออกถึงตายได้เลยนะ
แต่กับการต่อสู้มือเปล่าอย่างมากก็อาจกระดูกหักหรือเป็นรอยฟกช้ำ
แบบนี้เขายังสบายใจเสียกว่า
“ข้าว่าเรื่องนั้นท่านคงต้องไปขอจากองค์ฟาโรห์”
ว่าพลางนัยน์ตาสีน้ำตาลส้มเหลือบมองไปยังเบื้องหลังของเด็กหนุ่มจนเอเลนต้องหันหลังมองตาม
ผู้ที่ถูกกล่าวถึงยังคงแต่งกายด้วยชุดสามัญชนธรรมดา
แต่เพราะคนในบริเวณนี้คุ้นเคยกับชายหนุ่มเป็นอย่างดีเพราะด้วยตำแหน่งคนสนิท
ไรเนอร์ เบลทรูธ และเบเซธต่างทำความเคารพฟาโรห์รีไวอย่างให้เกียรติ
จะมีก็เพียงแต่ผู้ชื่อว่าเป็นร่างอวตารแห่งราที่ยังคงยืนจ้องเขาอยู่อย่างนั้น
“ท่านนี้ทำตัวเป็นผีไม่มีหลุม หรือเจ้าไม่มีศาลเข้าไปทุกที
คิดจะโผล่ก็โผล่มา จะหายก็หายไปเสียดื้อๆ”
เอเลนกอดอกมองชายหนุ่มที่นึกจะมาก็มาจะไปก็ไป
โดยที่เขาไม่เข้าใจเลยว่าตกลงคนคนนี้กำลังทำอะไรอยู่กันแน่
“ดูเหมือนพอข้าไม่อยู่จะทำให้ร่างอวตารเหงาพระทัยอย่างนั้นหรือ?”
รีไวยกยิ้มพลางใช้มือขยี้ลงบนผมสีน้ำตาลของเด็กหนุ่ม
เอเลนดึงมือฟาโรห์หนุ่มที่ไม่ยอมละออกไปโดยง่ายราวกับมีกาวติดอยุ่อย่างนั้นออกอย่างสุดกำลัง
“เปล่าเลย ข้ารู้น่าว่าท่านมีสิ่งที่ต้องทำ
แต่ขนาดยุ่งแบบนี้ยังอุตส่าห์ลงคอร์สเรียนดาบให้ผมอีกนะ”
“เป็นถึงร่างอวตาร
แค่เรื่องการต่อสู้โดยใช้ดาบก็ทำไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”
รีไวส่งสายตาแปลกใจพลางสายตาอดสูมาให้กับเด็กหนุ่ม
ให้ได้อย่างนี้สิหมอนี่กวนประสาทเขาได้ตลอด!
“เห็นแบบนี้ผมก็มีฝีมือในการต่อสู้แบบอื่นพอตัวนะ” ใบหน้าหวานแยกเขี้ยวใส่ขู่คนสูงน้อยกว่าอย่างไม่สบอารมณ์
“โฮ่งั้นเหรอ
เท่าที่ข้าเห็นดูเหมือนเจ้าจะใช้ท่าแปลกๆหลอกล่อเบเซทสินะ
คงต้องขอความกรุณาจากร่างอวตารช่วยแสดงให้ข้าดูบ้างเสียแล้ว”
ฟาโรห์รีไวยิ้มกริ่มก่อนจะผายมือออกเชิญชวน
ต่อให้จะกล้ามเป็นมัดๆก็ไม่กลัวหรอกนะเฟ้ยเจ้าฟาโรห์บ้านี่
จะทำให้รู้เสียบ้างว่าคนอย่าง เอเลน เยเกอร์ เป็นลูกผู้ชายมาดแมนขนาดไหน
เอเลนกระโจนพุ่งเข้าใส่รีไวที่ยืนรอรับ
ทันทีที่ขาของเด็กหนุ่มตวัดหมายเตะเข้าที่ข้อพับของอีกฝ่าย
ฟาโรห์รีไวเพียงก้าวขาตวัดตัวไปอยู่เบื้องหลังเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็วและเป็นฝ่ายเตะเข้าที่ขาพับของเอเลนก่อนจะใช้แขนแข็งแรงตวัดอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวสิ!!” เอเลนมองคนที่อุ้มเขาด้วยความงงงวย
เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนสมองประมวลผลแทบไม่ทัน
“วันนี้พอแค่นี้พวกนายเองก็ไปพักผ่อนและตรวจดูความเรียบร้อยได้แล้ว”
เบลทรูธ
ไรเนอร์และเบเซทโค้งรับคำสั่งขององค์ฟาโรห์ก่อนจะหันหลังเดินจากไปทำหน้าที่ของตน
เช่นเดียวกับฟาโรห์รีไวที่ยังคงแบกเด็กหนุ่มกลับเข้าไปยังส่วนที่จัดไว้เป็นราชฐานหวงห้ามส่วนพระองค์
“เดี๋ยวสินายให้คนอื่นไปพัก แล้วทำไมฉันต้องมากับนายด้วยล่ะ!” เอเลนดิ้นไปมาบนไหล่หนาของฟาโรห์หนุ่ม
แต่ยิ่งดิ้นแขนที่กอดรัดร่างนั้นไว้ก็ยิ่งแน่นขึ้นราวกับคีมหนีบ
กว่าที่มือนั้นจะปล่อยก็เป็นการโยนเขาลงบนเตียงที่รองรับไว้อยู่แล้ว
เอเลนลูบหัวของตนที่ดูเหมือนจะกระแทกลงบนที่นอน
แต่ก่อนที่จะได้ต่อว่าคนทำร่างกายกำยำนั่นก็ขึ้นมาบนเตียงก่อนจะนอนหนุนลงบนตักเขาอย่างไม่ทุกข์ร้อน
“นี่แล้วตกลงท่านลากผมมาทำไม?” ใบหน้าหวานขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นว่าทันทีที่ขึ้นมาหนุนตักเขา
ชายหนุ่มก็ได้แต่หลับตาไม่รับรู้สิ่งใด
“นี่... ถ้าท่านจะนอนหมอนก็อยู่นั้นไง!”
เอเลนคว้าหมอนที่อยู่ข้างตัวกดลงบนหน้าฟาโรห์หนุ่ม
มือหยาบคว้าหมอนออกจากหน้า ใบหน้าคมจ้องมองอีกฝ่ายอย่างถมึงทึงจนเอเลนเหงื่อตก.....
ตายแน่....ดูเหมือนจะไปทำให้หมอนี่โกรธเสียแล้ว!
ฟาโรห์รีไวลุกนั่งบนเตียงจ้องมองเด็กหนุ่ม มือหนาผลักร่างบางของเอเลนลงไปนอนราบกับเตียงก่อนที่ร่างกำยำจะขึ้นไปคร่อมทับอีกครั้ง
พร้อมทั้งทิ้งตัวลงนอนบนอกของเด็กหนุ่ม เอเลนจับไหล่หนาพลางเขย่าด้วยความแปลกใจ
“อยู่นิ่งๆไปซะเจ้าหนู
ข้าเหนื่อยมากอยากพักเสียหน่อยแล้วอีกสองสามเพลาข้าจะค่อยตื่นมาเล่นกับเจ้า”
“ห๊ะ! เดี๋ยวสิถ้านายง่วงนอนทำไมไม่นอนบนเตียงกับหมอนดีๆเล่า?”
“ทำแบบนี้ข้าจะได้เฝ้าเจ้าระหว่างที่ข้าหลับไปด้วยไงเจ้าหนู”
“ผมไม่ใช่นักโทษนะ
จะเฝ้าขนาดไหนกันอีกอย่างที่นี้ผมจะทำอะไรได้!” เอเลนโวยวายด้วยความไม่สบอารมณ์
หมอนี่จะนอนทั้งทีทำไมจะต้องมาเฝ้าเขากัน
ที่บอกว่าคอยจับตาดูตลอดเหมือนจะจริงทั้งที่ไม่เห็นตัว
แบบนี้เรียกว่าไอฟาโรห์บ้านี้เข้าข่ายสตอกเกอร์ได้รึเปล่าเนี่ย?
รีไวเงยหน้ามองเด็กหนุ่มด้วยแววตาที่เริ่มรำคาญก่อนจะใช้มือกดหัวสีน้ำตาลนั้นจมลงกับหมอนอีกครั้ง
“ถ้าข้าไม่ทำอย่างนี้
ระหว่างที่ข้าพักผ่อนเจ้าคงออกไปเล่นกับเด็กในหมู่บ้าน
ไม่ก็ไปสอนภาษาแปลกๆหรือเล่านิทานให้เด็กกับคนชราในหมู่บ้านฟังสินะ”
“แล้วมันไม่ดีรึไง?” เอเลนเหลือบตามองคนที่นอนทับบนอก
อยากบอกจริงๆเลยว่าหมอนี่คิดว่าตัวเองหนักเท่าไรกันเชียวนอนทับมาแบบนี้เขาแทบจะกระดิกตัวไม่ได้
“นับว่าเป็นเรื่องดี”
“แล้ว?” ทั้งที่เป็นเรื่องดีแต่ทำไมไม่อยากให้เขาทำล่ะ
ตกลงหมอนี่จะเอาไงกับเขากันแน่!?
นัยน์ตาสีหมอกเหลือบขึ้นมองสบกับนัยน์ตาสีอร่ามอีกครั้ง
“มีคนจับตาดูเจ้าอยู่
การทำตัวเด่นตอนนี้อาจไม่เป็นเรื่องดี”
“ใครกัน?” ใบหน้ามนขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ
รีไวขยี้ผมสีน้ำตาลของเด็กหนุ่มก่อนจะปิดตาลงอีกครั้ง
“หมดเวลาตอบคำถามเจ้าแล้ว อีกสักสองเพลาข้าจะตื่นมาเล่นกับเจ้าสักครู่นะเด็กน้อย”
เสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอบอกว่าคนที่นอนทับเขาเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทรา
เอเลนที่ขยับได้เพียงเล็กน้อยจึงค่อยๆใช้มือขึ้นปัดผมสีรัตติกาลที่ปิดบังใบหน้าขององค์ฟาโรห์ออก
ให้ตายสิ! เป็นฟาโรห์ที่เอาแต่ใจชะมัด แต่ก็ว่าเถอะหมอนี้ทำอะไรอยุ่กันแน่นะถึงได้ดูเหนื่อยล้าขนาดนี้?........
เอาเถอะข้าจะอยู่นิ่งๆให้ท่านเป็นหมอนชั่วครู่ก็ได้
“ท่านใช้ร่างอวตารเป็นหมอนนอนแบบนี้มันจะได้ใจเกินไปหน่อยแล้ว”
เอเลนใช้นิ้วชี้เขี่ยหว่างคิ้วที่ขมวดจนเป็นปมขององค์ฟาโรห์
เด็กหนุ่มยิ้มขำในลำคอก่อนจะข่มตาหลับตามคนชอบบังคับที่นอนอยู่บนหน้าอกเขา
