The Last World -Section17- NC

The Last World -Section17- NC

“คุณจะอยู่กับผมใช่มั้ยครับ....หัวหน้า......จะไม่ทิ้งกันไปเหมือนอย่างพวกรุ่นพี่ใช่มั้ยครับ”

“ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ ฉันจะอยู่กับแกเสมอ”

กล่าวตอบเสียงเบาขณะที่ก้มลงจุมพิตกลีบปากบาง ลมหายใจอุ่นร้อนที่สัมผัสบ่งบอกถึงการมีชีวิต ไออุ่นร้อนของร่างกายที่ถ่ายทอดให้แก่กันและกันช่วยยืนยันการมีตัวตนของคนทั้งคู่ เอเลนหลับตานิ่งยามเมื่อถูกกดร่างให้เอนกายนอนราบลงกับที่นอน ลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดใบหูและลำคอทำให้ผิวกายของร่างบางขนลุกซู่ มือใหญ่ลูบไล้ลากต่ำปลดเปลื้องพันธนาการอาภรณ์บางเบาออกจากร่างปอกเปลือกเผยผิวขาวผ่องอ่อนนุ่มออกช้าๆ ร่างเปลือยเปล่าที่ทอดกายประจักษ์แก่สายตานั้นผลิงามไม่ต่างจากดอกไม้แรกแย้ม ดอกไม้งามประดับหนามแหลมที่กำลังรอคอยการเชยชม

“ตราบเท่าที่เรายังคงอยู่ด้วยกัน ทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น”

เสียงทุ้มกระซิบติดริมหูขณะที่พรมจูบตั้งแต่ซอกคอขาวมาถึงแผ่นอกเนียน มือใหญ่ลากไล้ผ่านหน้าท้องแบนราบไล้วนรอบสะดือ ลิ้นอุ่นปลอบประโลมยอดปทุมถันที่เต่งตึงสู้กับเรียวลิ้นอย่าท้าทายก่อนจะส่งมือลงไปหาส่วนที่ไวต่อการสัมผัสของร่างกาย ปลอบประโลมปลุกเร้าสลับหนักเบาเสียจนร่างบางส่งเสียงร้องไม่เป็นภาษา เอเลนได้แต่หลับตาแน่นรู้สึกสับสนกับความรู้สึกที่ถูกปลุกปั่นขึ้นมาจากแกนกลางของร่างกาย อับอายเกินกว่าจะยอมรับแต่ความรู้สึกหวามไหวรัญจวนใจที่ทบทวีกลับทำให้ความกระดากอายที่เคยมีกำลังถูกลบเลือนไปทีละน้อย

“หัว....หน้า.....ผม.....เป็นอะไร ก็ไม่รู้......ปวดมวน.....ท้องน้อยไปหมด”

เอเลนอ้าปากหอบหายใจแอ่นอกรับสัมผัสเรียวลิ้นที่กำลังหยอกเย้ายอดอกสีสวย ไม่ได้ตั้งใจจะยั่วยวนแต่ที่แสดงออกทั้งหมดมันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกายล้วนๆ

“แกกำลังจะรู้สึกดี”

 รีไวกล่าวขณะที่เลื่อนกายลงไปให้ความสนใจกับเรียวขาขาวเนียน มือใหญ่ลูบไล้บีบคลึงโคนขาอ่อนเบาๆขณะที่ก้มลงจุมพิตสร้างรอยสีกุหลาบยังต้นขาด้านใน เอเลนถึงกับขาสั่นความรู้สึกเสียวกระสันวิ่งพล่านจากส่วนล่างขึ้นมาถึงยอดอก

“ดูเหมือนว่าแกจะชอบให้ฉันเล่นกับหน้าอก.......และตรงนี้สินะ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างหยอกเย้าขณะที่ก้มลงดูดดุนโคนขาเนียนสร้างรอยสีเข้มในจำนวนที่เพิ่มขึ้นพร้อมกับส่งนิ้วเรียวกดสัมผัสลูบไล้ช่องทางสีหวานที่เกร็งแน่นตอดรัดช้าๆ กดปลายนิ้วแทรกผ่านเข้าไปในช่องทางนั้นเบาๆสัมผัสผนังอ่อนนุ่มอุ่นร้อนจากด้านในก่อนจะถอยกลับออกมา

“แกแน่นเกินไปเอเลน ผ่อนคลายลงหน่อย แล้วฉันจะทำให้แกรู้สึกดีมากขึ้น”

เสียงทุ้มเอ่ยสั่งเสียงเข้มหอบกระเส่าก่อนจะลงเรียวลิ้นตวัดทักทายช่องทางสีสวยที่กำลังตอดรัดเต้นตุบอยู่เบื้องหน้า

“อย่า.....อย่าครับ.....มัน......สกปรก”

ทั้งทักท้วง ดีดดิ้น มือเรียวพยายามผลักใสใบหน้าของคนที่กำลังรุกรานออกจากหว่างขาแต่ก็ถูกมือใหญ่จับรวบเอาไว้

“อย่าดื้อเอเลน......ถ้าแกไม่พร้อมฉันจะเข้าไปไม่ได้”

รีไวกล่าวขณะที่สอดนิ้วผ่านช่องทางที่เปียกชุ่มเพื่อสร้างความคุ้นเคย นิ้วเรียวค่อยๆเพิ่มจำนวนสอดลึกเข้าไปเรื่อยๆเพื่อเตรียมพร้อมรอรับสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่านั้นมาก

“ทั้งความอบอุ่นของแก ความอบอุ่นของฉัน ให้เราได้สัมผัสกันและกัน ยืนยันถึงการมีตัวตนของกันและกัน ได้มั้ยเอเลน” เสียงทุ้มกระซิบแผ่วราวกับสุดจะอดกลั้น แกนกายใหญ่แน่นตึงทะลุผ่านเหนือผ้าที่เสียดสีบนท้องน้อยทำให้เอเลนรับรู้ว่าชายคนนี้ก็กำลังทรมานไม่ต่างกันจากตนเองเลย

“ให้ฉันได้เข้าไปในตัวแก ได้มั้ยเอเลน ปล่อยให้ความอบอุ่นจากฉันแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของแก หลอมละลายให้ลมหายใจของเราเป็นหนึ่งเดียวกัน”

เอเลนที่เอาแต่หลับตาแน่นมาตลอดด้วยความสับสนและหวาดกลัวพลันเบิกตาขึ้น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีเข้มของชายหนุ่มที่ทาบกายทับอยู่เหนือร่าง มองแววตาที่เต็มไปด้วยความอาดูรและเว้าวอนแล้วจึงยกแขนคล้องคอกอดร่างสูงเอาไว้แน่น

“ถ้าเป็นคุณล่ะก็......ไม่ว่าอะไรผมก็ให้ได้ทุกอย่างครับ......หัวหน้า”

ร่างบางถึงกับเกร็งแน่นยามเมื่อแกนกายอุ่นร้อนแทรกลึกเข้าไปยังช่องทางเบื้องหลัง เอเลนกัดฟันแน่นหูคอยเงี่ยฟังเสียงทุ้มที่กระซิบปลอบประโลมไปพร้อมๆกับระดมจูบใบหน้าเนียนย้ำๆ ในครั้งแรกนี้ต้องยอมรับว่าเจ็บจนแทบจะสิ้นสติแต่พอคิดได้ว่าในตอนนี้ชายหนุ่มเองก็ทรมานไม่แพ้กันกับเขานั่นทำให้เอเลนพยายามฝืนทนต่อไป เมื่อสามารถแทรกกายลึกเข้าไปได้จนสุดรีไวจึงผ่อนแรงลง

“ฉันรู้ว่าแกเจ็บ แต่ฉันจะเบามือกับแกที่สุด จะไม่ให้แกเจ็บไปมากกว่านี้แน่นอน ฉันสัญญา”

เอเลนพยักหน้ารับขณะที่ร่างสูงเริ่มเคลื่อนกายขยับสะโพก แรงที่กระแทกกระทั้นเข้าสู่ร่างกายนั้นรุนแรงเสียจนเตียงลั่น เด็กหนุ่มตวัดขารัดสะโพกแกร่งไว้เพื่อพยุงตัว แท่งเนื้อร้อนที่เสียดสีกับช่องทางลับนั้นระอุจนแทบจะหลอมละลายไปด้วยกัน มือใหญ่ยังคงรูดรั้งดูดดึงแกนกายที่แข็งขืนชูชันของร่างบางให้ด้วยความเอ็นดู ในเมื่อเจ้าเด็กนี่มันยอมให้เขาถึงเพียงนี้แล้วก็ต้องตอบแทนมันบ้าง เอเลนอ้าปากหอบหายใจกระเส่าความรู้สึกเจ็บแปลบในช่วงแรกค่อยๆลดทอนลงกลับกลายเป็นความหฤหรรษ์ทางอารมณ์เข้าแทนที่ มือเรียวจิกทึ้งกรีดกรายลงบนแผ่นหลังกว้างเมื่อถึงที่สุดของอารมณ์ หยาดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งกระจายออกมาจากแกนกายของร่างบางขณะที่มือใหญ่ยังคงรูดรั้งให้ไม่หยุด ร่างกายที่ได้ปลดปล่อยถึงกับอ่อนยวบไปชั่วครู่ก่อนจะถูกปลุกเร้าขึ้นมาอีกครั้งจากการเสียดสีกระแทกกระทั้นที่ช่องทางด้านหลัง

“ห.....หัวหน้า.....ตรงนั้น.....แรงอีกหน่อย”

ออดอ้อนร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเจืออารมณ์สวาทในเมื่อเว้าวอนกันมาขนาดนี้แล้วจะละเลยก็ใช่ที่ ร่างใหญ่กดสะโพกหนักหน่วงเสือกกายเข้าไปในร่างเด็กหนุ่มย้ำๆสัมผัสจุดที่เรียกเอาเสียงครางกระเส่าให้ดังขึ้นเป็นระลอกๆไม่หยุดก่อนที่เอเลนจะปลดปล่อยออกมาอีกเป็นครั้งที่สอง ครานี้จึงเป็นคราวของเขามือใหญ่ช้อนเอวบางยกขึ้นในองศาที่ถนัดแล้วโถมกายกระหน่ำไม่ยั้งก่อนจะกัดฟันแน่นส่งเสียงครางเครือร่างกระตุกวูบ ฉีดน้ำรักสีขุ่นพร่างพรมเข้าไปยังช่องทางลับก่อนจะไหลย้อนปริ่มกลับออกมายังปากทาง เอเลนในเวลานี้แทบจะประคองสติไว้ไม่อยู่ ร่างบางปรือตาหอบหายใจสะท้านความรู้สึกสุกสมราวกับล่องลอยไปยังหน้าผาสูงชันแล้วถูกดึงให้ร่วงหล่นอย่างกะทันหันทำให้เด็กหนุ่มเบลอจนหาคำพูดใดมาเปรียบไม่ได้

“แกไม่เป็นไรนะ ไอ้หนู”

รีไวกระซิบถามเสียงเบาขณะพลิกกายผละออกจากร่างเด็กหนุ่มปล่อยให้หยาดน้ำแห่งอารมณ์กระสันไหลย้อนออกมาจากช่องทางที่กำลังเต้นตุบจากการถูกเสียดสีอย่างหนักเปื้อนผ้าปูที่นอนเป็นทางยาว เอเลนพยักหน้ารับอย่างเลื่อนลอยขณะที่ถูกวงแขนใหญ่รวบร่างเข้าไปไว้ในอ้อมกอด

“เด็กดี.....นอนพักเสียหน่อยเถอะ”

เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูเบาๆขณะที่เด็กหนุ่มหลับตาลงปล่อยให้ร่างกายที่อ่อนล้าได้เข้าสู่โหมดพักฟื้น รีไวก้มหน้าลงมองใบหน้าขาวเนียนชื้นเหงื่อที่ซุกซบอยู่ในอ้อมกอดแล้วจุมพิตขมับเนียนช้าๆ ทั้งสงสาร ทั้งเห็นใจ แต่เหตุการณ์เมื่อครู่มันก็เกินที่เขาจะห้ามตัวเองได้ทันจริงๆ

สายตาพลันเหลือบไปเห็นชิฟต์แผ่นเล็กที่ได้มาจากนานาบะอยู่ในกองเสื้อผ้า จึงได้คว้ามาเปิดออกดู ภาพเหตุการณ์ในบ่อน้ำที่เขากำลังตะกละตะกรามประโคมจูบเจ้าเด็กร่างสูงในอ้อมกอดอย่างเอาเป็นเอาตายฉายชัดออกมาเป็นภาพโฮโลแกรม

“ชิ!!! ดันถูกนานาบะเห็นเข้าจนได้”

จะว่าไปแล้วก็ควรจะโล่งใจที่คนเห็นภาพนี้ไม่ใช่ฮันซี่ เพราะอย่างน้อยนานาบะก็ยังไว้หน้าเขามากกว่า ใครจะรู้ว่าแว่นที่ถูกถอดทิ้งไว้มันจะกลายเป็นหลักฐานบันทึกเหตุการณ์มัดตัวเขาเสียเอง แต่ว่าก็ว่าเถอะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างล่างนั่น เมื่อเทียบกับพายุอารมณ์ที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อครู่นี้มันเปรียบเทียบกันไม่ได้เลยจริงๆ จัดแจงปิดภาพสัญญาณก่อนจะหันไปตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเปลือยที่ซุกกายหนีความหนาวของห้องใต้ดินให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ

“ยังมีเรื่องอื่นที่น่าสนใจมากกว่านี้อีกเยอะ”

 '''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''กลับไปต่ออีกนิดที่หน้าเว็บเด็กดีนะ'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''